cure I. [v.c.] tchåfer (ene nouriteure) po l' rinde boune a magnî. Dji m' cût ene fricassêye. C' est ene sope fwaite tot cujhant del tchå avou bråmint d' aiwe, des yerbêyes et des canadas, pu tot rsaetchant l' tchå et les yerbêyes. II. [v.s.c.] 1. divni tchôd eyet bon a magnî, tot cåzant d' ene nouriteure. Dji sinteu l' boune hinêye do rosti ki cujheut. >> çou ki n' cût nén por vos, leyîz l' broûler po èn ôte: ni vs ocupez nén di çou ki n' vos rwaite nén. 2. boure (po d' l' aiwe). Da kî k' c' est, cite aiwe la ki cût? | cujhaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "cure". sipourer les canadas, c' est rsaetchî l' aiwe di cujhaedje. Si t' as dandjî d' lård po des cujhaedjes, i gn a co ene bake el tchambe dirî. Vos leyîz cure les trûtes et l' såsreye tot doûçmint eyet divant l' fén do cujhaedje, î rmete on bon boket d' boure (C. Massaux). I faleut dijh munutes di cujhaedje on rpleut ricmincî a djåspiner. F. cuisson, préparation culinaire. | cujheu, cujheuse u cujhresse I. [o.f.n.] li ci (cene) ki cût ene sacwè. Dins ene brictreye, ene tcherbonresse, c' esteut ene ovrire k' amoennéve li tcherbon eyet l' passer å cujheu. II. cujheu [o.n.] colone di brouheur ki rmonte des tienes après l' plouve. rl a: [Motî:rinåd|rinåd]], feu d' macrale, tokeu.