cwårdjeu [o.n.]

1. djeu d' cwåtes. >> djouwer cwårdjeu; u djouwer å cwårdjeu: djouwer ås cwåtes. Il ont moussî foû po-z aler boere leu gote et djouwer cwårdjeus amon Celine ki tént cåbaret di l' ôte do costé del plaece (J.P. Dumont). Tins des shijhes d' ivier, les omes djouwént å cwårdjeu, les femes et ls efants al kine (G. Mottard). F. jeu de cartes. >> les cwate coleurs do cwårdjeu: les cours, les cwåreas, les påles (les trefes), les makes (les pikes). >> bate, ribate li cwårdjeu: maxhî, rimaxhî les cwåtes. >> li diale a rbatou l' cwårdjeu: dijhêye cwand l' vicåreye candje tot d' on côp. Li diale k' a rbatou l' cwårdjeu lyi va-t i dner l' bele brûte? todi nd est i k' a dijh eures petant, André bouxhe a l' poite da s' mon-keur (J.P. Dumont).

2. cwåte do djeu d' cwåtes. Fonsine ni fjheut nou mistere di çou k' ses cwårdjeus årît anoncî: ele dijheut leye-minme k' i n' aveut rén d' serieus ladvins (P. Renson). F. carte. >> tapeuse di cwårdjeus: feme ki dit vosse planete e tapant des cwårdjeus so ene tåve. F. cartomancière.

Etimolodjeye: aplacaedje tîxhon no (cwåres = cwåtes) + no (djeu), djeu d' cwåtes.