dårner (codjowaedje)

I. [v.s.c.]

1. aveur li tiesse ki toûne. Pa des côps, la, docteur, dji so ashide e fåtûle et dji dåne (ramexhné pa L. Mahin).

2. esse presse a påmer. Avou l' fwin et l' froed, i cmincive a dårner (G. Lucy).

II. [v.c.]

1. maker, assoumer. F. assomer. >> les Dårnés: sipotaedje des djins d' Pouphan.

2. fé tourner l' tiesse (a ene sakî), tot tournant. F. étourdir, donner le vertige.

Etimolodjeye: viebe fwait sol bodje dårn- (dåne).

| dårneu, dårneuse u dånresse [o.f.n.] li ci (cene) ki toûne si tant ki vos fwait divni dåne. >> Li Dårneuse: (la-minme: Lu Dauneuse no d' ene plaece di Sint-Houbert.