dôpiner (codjowaedje)

I. [v.c.] 1. mete on catchet (so del tchå boune a magnî, evnd.)

2. ridobler, fote ene dobleure. Ene mere ki dôpinêye tofer ses efants, ci n' est nén ene mere. Si vos n' vos taijhoz nén, vos seroz totasteure dôpiné (H. Forir) . F. rosser, fesser.

3. codjåzer (ene sakî). F. médire.

II. [v.s.c.] fé des biestreyes. F. gaffer.

Disfondowes: dôⁿpiner, tôpiner Etimolodjeye : erî-rfwait tîxhon "stampôn" tîxhon (catchet timbe, k' on bouxhe on bon côp pol mete).

| dôpinne [f.n.]

1. dobleure (volêye di côps et pierdaedje sins rispiter). Ci n' est ki d' djusse ki dji vos dene ene dôpinne poy ki vos avoz co stî a damadje. On dit eto: tampone; ôtes sinonimes. >> diner, fote°; ricure, haper, ramasser° ene dôpinne Vo m' la gåy, tuza-t i, dji va co ramasser ene dôpinne cwand dj' rinterrè (A. Moors-Schoefs). F. raclée, correction, soufflet. 2. gros boket d' tchår avou l' catchet d' l' abatwer, gros boket d' djambon. Disfondowes: dôⁿpin.ne, tôpin.ne, topéne, tôpêne.

| dôpin, dôpinne [o.f.n.] gros(se) biesse. Po l' rimercyî d' ses poennes on vos l' traite di dôpinne (H. Bragard). F. lourdaud, nigaud, maladroit.

Disfondowes: dôⁿpin(ne), tôpin, tôpéne

| dôpineu, dôpineuse u dôpinresse [o.f.n.]

1. onk (ene) ki dôpinêye voltî ls ôtes. F. bagarreur, batailleur.

2. canleu. F. détrateur.

Disfondowes: dôⁿpineu, tôpineu, tôpineur

| dôpinêye [f.n.] dôpinne (dobleure). F. raclée. Disfondowes: dôⁿpinêye, tôpinée, tôpinêye Etimolodjeye : pårticipe erîrece prin come no.

| dôpinreye biestreye. F. nigauderie, niaiserie, balourdise.

Coinreces Payis d' Lidje.

Minme sitok etimolodjike :

• tampone.