daegn [o.n.]
1. plaece k' on bate, el gregne. Dimwin, vos vs ploz siervi del fonne Et cscheure, li daegn est si bon (P.J. Dosimont). On dit eto : batire, aire. F. aire de battage.
2. balêye plaece, sins rén ki crexhe. On-z etind les erelêyès coxhes peter leus ewaerêyès crinires sol buruteus daegn (P. Lazard). On sôdård si tneut pa dzeu, so on daegn ewou çk' i gn aveut, d' après çou ki dj' poleu vey, k' on foirt long mastea (L. Hendschel). On dit eto : bati. F. terre battue, sol nu.
| daegne
I. [f.n.] tere (poûssire). I n' vierè pu k' on ptit boket d' daegne, tote buruteuse (C. Denis). F. terre, sol. >> a daegne: al tere Nos nos metans a djnos, nos rtirans no calote, et no clapans nos orayes a daegne, e rastenant no-n alinne (F. Callaert). >> shijh pîs dzo l' daegne: moirt ey eteré. Cwand l' moirt serè shijh pîs dzo l' daegne Il iront boere, sins minme sondjî Ki leu toû shût, a ene aspagne (W. Félix). >> dins l' fond del daegne: dins l' fosse (houyire). Nos mindjéns l' boket d' pwin d' agaesse e sondjant å må k' no pa aveut yeu pol wangnî dins l' fond del daegne, la eyu çki l' solea n' lût djamåy (F. Callaert).
II. Daegne [n.pr.] planete k' on vike dissu. F. terre, globe.
| daegnrece [addj. todi padrî] a vey avou l' Daegn. El cope daegnrece di fotbal.F. terrestre, mondial. >> Bole daegnrece: Tere (planete), Daegne. >> mape° daegnrece:
Etimolodjeye : cawete -rece, 1998.
Parintêye :
Mot d' aplacaedje :