dag [o.n.] ovraedje, bouye. Ågusse Groyinne esteut-st on bon curé, ki fjheut s' dag li mî ki poleut(J.P. Dumont). >> fé s' dag:: fé s' bouye, fé s' djournêye. Dji n' tchantrè pu; dji sin k' dj' a fwait m' dag; dji leye çoula a des pus djonnes ki mi (J.J. Dehin). Etimolodjeye: Flamind "dag" (djournêye d' ovraedje). Coinrece payis d' Lidje.