del 2 [divancete etroclêye] d' el: etroclaedje del divancete "di" metowe divant on viebe, eyet l' prono "el", droet coplemint di ç' viebe la. Les deus scrijhaedjes (del, d' el) sont-st acceptés. Dji so Lidjwès, fir di l' esse et del mostrer (G. Mottard). C' est l' moumint del candjî (F. Deprêtre et N. Nopère). rl a: delzès, dels.

Disfondowes: del, d' el, dol, d' ol, dè l', d(è) la, di l', d(i) la, du l', d(u) la, dë l', d(ë) la.

Etimolodjeye: etroclaedje dedja scrît dins l' ancyin walon (1250); li riscôpaedje dizo ortografeye "d' el" est pus novea (1900).

Omonime:

• del (pårtixhant årtike & etrocla di+årtike li)