dero [o.n.] grand brut. Al longue les shabotîs s' ont hodé d' waitî passer les sôdårds, et do schoûter l' dero k' les canons fjhént e dischindant l' grand-rote (J. Calozet). On dit eto: rigodon, deram. F. vacarme, tumulte, tapage, fracas. >> dero tos les diales, fameus dero: foû grand brut. Et c' est nozôtes ki fjhént on fameus dero e sketant les moitès coxhes avou nos pîs (J.F. Brackman). F. vacarme étourdissant. >> moenner on dero: Ci djoû la, li mere a moenné on dero d' tos les diales, tot prometant fessêyes, ratornêyes et plouzêyes s' ele l' î rpurdeut co (L. Mahin). On dit eto: moenner ene veye.

Disfondowes: dèro, dèrô, dèrè Vîs scrijhas: desroi.

Etimolodjeye : ricomprindaedje do vî walon disroye, sivierba di "disroyî"

Coinrece Basse-Årdene, Bote di Djivet