deur [addj.] ki n' candje nén åjheymint d' cogne, fizicmint. rl a: aduri, edurer.

Disfondowes: deur, dër, dor, dèr, dur, dûr.

| deurté [f.n.]

1. cwålité u dfåt d' ene sakî, d' ene sacwè k' est deur.

2. (mot d' sincieus) procintaedje di tchåsse (castinne) dins l' aiwe.

Disfondowes: deurté, durté, dèrté, dërté, durtè.

| duristé [f.n.] cwålité u dfåt d' ene sakî, d' ene sacwè k' est foirt deur, dit dins ene fråze emocionrece. Li pwin est d' ene duristé ! (L. Remacle)

Disfondowes: deuristé, duristé, dëristé, dorsuté, dërsëté, dèristé.

Coinrece Payis d' Lidje et Hôte-Årdene.