dibijhî / dbijhî (codjowaedje)

I. [v.c.] fé souwer et crevåder (les lepes, les mwins, li pea), tot cåzant do froed. Ci tins la m' a tot dbijhî l' vizaedje. Les djalêyes ont dbijhî mes mwins. rl a: sibijhî, dibijhler, kibijhî, ebijhî, bijhler. F. gercer.

II. si dbijhî [v.pr.] souwer et s' crevåder a cåze do froed, tot djåzant del pea. F. se gercer, se dessécher, se fendiller, se crevasser.

Disfondowes: d(i)bîjî, d(i)bîhî, d(i)bîji, d(u)bîhî, d(u)bîjè, d(u)bîjî, dèbîjî, dèbîjè, disbîji, disbîjî, dèsbîji, disbîjî.

Etimolodjeye: viebe "bijhî", rafoircixhante betchete d(i)-.

| dibijhî / dbijhî, eye [addj.] k' a stî dbijhî. Dj' a mes lepes (mes djambes, mes mashales) totes dibijheyes. Vos estoz l' rozêye; vos fjhoz do bén ås mwins dbijheyes et crevådêyes (P. Jean).

| dibijhaedje / dbijhaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "dibijhî". On s' ondéve les mwins conte li dbijhaedje. F. engelure, gerçure, brûlure par le froid.

Disfondowes: dibîhèdje, dubîhèdje, d(i)bîjèdje.

| dibijheure / dbijheure [f.n.] plaece k' el pea est dbijhêye. Mi vizaedje, ci n' est k' ene dibijheure. Dji vôreu bén ene poumåde po les dbijheures. F. gerçure, crevasse, engelure.

Disfondowes: dibîheure, dubîhore, dibîhâre, d(i)bîjeure.

Parintêye:

• dibijhlé, dbijhlêye