dibout / dbout [o.n.]

1. çou k' est metou al fén. Li dbout del vicåreye; li dbout do baston. Eyou aloz, m' valet? Dji va djusk' åd dibout do monde! (W. Bal).

2. coulot (boket d' viyaedje, di veye). Riplanté dins-n èn viyaedje, il est å rgret di si dbout, di s' coulot, do payis di s' djonnesse (E. Lempereur). rl a: coron.

Disfondowes: d(i)bout, d(u)bout, d(e)bout.