dicåçter (codjowaedje)

I. [v.s.c.] fé dicåce. F. faire la fête.

II. [v.c.n.d.] ramasser (ene sacwè d' bon) po fé dicåce. Po sognî l' pourcea, e djulete, nos irans mexhner a oidje; e l' awousse, å froumint et a l' avoenne; ey e setimbe, nos irans dicåçter ås crompires (A. Moors-Schoefs).

III. [v.c.]

1. consacrer a (on sint ) e djåzant d' ene eglijhe. L' eglijhe di Bayamont est dicåçtêye a sint Antoenne. F. dédier.

2. siner (on live) tot djåzant d' l' oteur. F. dédicacer.

Etimolodjeye: viebe fwait sol bodje dicåce, avou l' cawete -ter.