dicipe [o.n.]

1. (mot del rilidjon crustinne) shuveu da Djezus-Cri. Après ça Djezus et ses dicipes arivît el Djudêye (sint Djhan ratourné pa J.M. Lecomte). Loukîz a : apoisse. F. disciple.

2. li ci (cene) ki shût on mwaisse, on filozofe, on fjheu d' rimeas; mimbe d' ene soce basteye al memwere d' on grand ome. Les dicipes da Françwès Bovesse. Il ont fwait ene soce eyet l' lomer les Dicipe da Stiernet. >> Les Dicipes da Jules Claskin: no d' ene soce di scrijheus e walon. >> Les Dicipes da Chenier: no d' ene dramatike e walon.

• Dipus d' racsegnes so les doze Dicipes da Djesus-Cri
• Dipus d' racsegnes sol dramatike "Les Dicipes da Chenier"
• Dipus d' racsegnes sol soce "Les Dicipes da Jules Claskin"