difiner / dfiner (codjowaedje)

I. [v.s.c.] esse a s' difén, tot djåzant do monde. Gn a l' monde ki dfene (H. Forir). Les Trouks fijhît djouwer deus menes Si grandes k' i shonnéve e l' eure minme Kel monde difinaxhe di poûssire Di pire, di tere et di foumire (Paskeye so sidje di Wîne). On ouxhe dit kel monde difinéve Des deus costés, come on tiréve (Paskeye so sidje di Wîne). F. finir, cesser, disparaître.

II. si dfiner [v.pr.]

1. si fé mori. Ele si dfene a tchoûler (H. Forir). I s' difene a plorer. F. dépérir, s'étioler, se morfondre.

2. baxhî, dicweli di cåze d' ene maladeye. Ele si dfene tot doûçmint (E. Dethier). F. se consumer.

Disfondowes: d(i)finer, d(u)finer, disfiner, d(u)fini (4inme troke)

Etimolodjeye : viebe del prumire troke fwait sol mot "difén".

| difinmint u difinaedje / dfinmint u dfinaedje [o.n.] fén (do monde). C' esteut come on dfinmint d' monde. I vlèt kel difinaedje do monde soeye po bénrade. F. fin, cessation.

Disfondowes: d(i)fin'mint, d(i)finèdje, d(u)fin'mint, d(u)finih'mint

Coinrece Payis d' Lidje.