difoûtrin / dfoûtrin, difoûtrinne / dfoûtrinne

I. [addj., padvant u padrî] metou ådfoû, ki va ådfoû. F. extérieur, externe. >> hårdêye difoûtrinne; u difoûtrinne hårdêye: so ene waibe, hårdêye ki raloye a des pådjes foû waibe. F. lien externe.

II. difoûtrin [o.n.] dôsse (prumire pantche soyeye foû d' ene grume, avou co des schoices d' on costé). F. dosse. Etimolodjeye: mot fwait so "foûtrin", avou l' rafoircixhante betchete d(i)-.

| difoûtrinnmint / dfoûtrinnmint [adv.]

1. e direccion d' ådfoû. Li dintisse aveut tchôki s' doet dirî li dint d' saedjesse, et piker li sringue difoûtrinnmint, come di djusse (L. Mahin). F. en direction externe.

2. come on pout vey d' ådfoû. Difoûtrinnmint, i fwait les cwanses k' end a d' keure, mins divintrinnmint, i sofrixh. F. extérieurement.