diguedinne [f.n.] dobleure (volêye di côps et pierdaedje sins rispiter). >> fote°, ramasser° ene diguedinne. Mi pa m' a fotou ene diguedinne mins dji l' aveu bén merité (G. Baudrez). F. raclée. Disfondowes: diguèdin.ne, diguedène, diguèdine. Etimolodjeye: aclapaedje di deus mots d' on pî avou deus diferinnès voyales (sol piceure di tchiketchak).