{{Wiccionaire-motî|dihåjhiner}} dihåjhiner / dhåjhiner [v.c.] [[Motî:disbrôler|disbrôler]] (ene håjhe, ene bårire, ene usteye). C' est lu k' a dhåjhiné l' schalete. F. démollir. Etimolodjeye: bodje "[[Motî:håjhe|håjhe]]" (bårire) ; dismantchante betchete dis- (1); cawete-iner. Disfondowes: d(i)håuhiner, dis'hauhiner, duzaujner, dzêjiner. Coinrece Payis d' Lidje & Vervî. | dihåjhiné / dhåjhiné, êye I. [addj.] 1. ki n' tént pus eshonne (tot djåzant d' ene ahesse). rl a: [[Motî:dismimbridjî|dismimbridjî]], [[Motî:disbrôlé|disbrôlé]], [[Motî:mezalé|mezalé]]. F. déglingué, désarticulé, disloqué. 2. (imådjreçmint) tot pierdou (tote pierdowe) divant les måleurs. Mi feme et mi, et les bråvès djins, endè sont tot dihåjhinés k' on-z åye resseré li Rwè d' France (lete e walon di l' Ambassadeur del Principåté d' Lidje a Paris, po s' fré, e 1792). Mi feme et mi, et les bråvès djins, endè sont tot dihåjhinés. F. désespéré, triste. II. [o.f.n.] on grand (ene grande) avou des longous bresses et des longuès djambes. rl a: [[Motî:epatlé|epatlé]]. F. dégingandé.