dinî / dnî (nnî) [o.n.] (v.v.m.)
1. ancyinne pitite pîce di manoye. Cwand s' a volou mete e manaedje, Vola bén ki l' djoû di s' mariaedje, Nosse Djan n' aveut nén ddja on dnî Por lu dner a Monsieur l' curé (L. Antoine). >> dinî-Diè u dinî d' Sint-Pire: a) cwårs k' on dene d' avance cwand on cmande ene martchandijhe u on siervice. F. arrhes, avance. b) avance k' on dene a ene djin cwand on l' egadje, tot ratindant s' prumire cwénzinne.
2. manoye do tins des Romins. Li Crisse a stî vindou po trinte dinîs (J. Wisimus).
3. les dnîs: les cwårs. Il est tchitche di ses dnîs.
Disfondowes: dènî, dènier, dënié, d(u)nî, nnî, dinî / nnî.