dipus / dpus pus 2.

I. dipus di [come èn årtike pårtixhrê] pus (d' ene pårtixhåve sacwè). Låvå, vos åroz dipus d' racsegnes so çou k' vos rcwerez. T' årès dpus d' wangne avou ls accions, lon veyanmint. F. plus de.

II endè ... dpus [adv. di rmetaedje]. Il aveut bråmint des béns, mins m' pa end aveut co dpus. Des noûmots askepyîs påzès djins zels-minmes, end a dpus k' on n' croet. F. en … plus.

III. dipus ki [aloyrece] Il a des cwårs bråmint dpus ki mi. F. plus que >> dji n' î téns nèn dpus k' ça: dji n' magne nén ça trop voltî. F. je n' y tiens pas spécialement.

Tcherpetaedje : bodje pus 1, refoircixhante divancete di- ^[1]

• Pus di racsegnes so les adviebes
• Pus di racsegnes so li rmetaedje

Sourdants

1. ↑ rediveuse etimolodjeye.