dipus / dpus [adv.] pus 2.

I. dipus di [come èn årtike pårtixhrê] pus (d' ene pårtixhåve sacwè u d' on pluriyal nén defini). Låvå, vos åroz dipus d' racsegnes so çou k' vos rcwerez. T' årès dpus d' wangne avou ls accions, lon veyanmint. Gn aveut dpus d' djins k' a l' etermint da mononke Piete. F. plus de.

II endè ... dpus [adv. di rmetaedje]. Il aveut bråmint des béns, mins m' pa end aveut co dpus. Des noûmots askepyîs påzès djins zels-minmes, end a dpus k' on n' croet. F. en … plus.

III. dipus ki [aloyrece] Il a des cwårs bråmint dpus ki mi. F. plus que >> dji n' î téns nèn dpus k' ça: dji n' magne nén ça trop voltî. F. je n' y tiens pas spécialement.

Tcherpetaedje : bodje pus 1, refoircixhante divancete di- ^[1]

• Pus di racsegnes so les adviebes
• Pus di racsegnes so li rmetaedje

Sourdants

1. ↑ rediveuse etimolodjeye.