dipus / dpus [adv.] pus (pus´).
I. dipus di [come èn årtike pårtixhrê] pus (d' ene pårtixhåve sacwè u d' on pluriyal nén defini). Låvå, vos åroz dipus d' racsegnes so çou k' vos rcwerez. T' årès dpus d' wangne avou ls accions, lon veyanmint. Gn aveut dpus d' djins k' a l' etermint da mononke Piete. F. plus de. >> todi dpus: todi dpus. Les Almands flåwixhént todi dpus. C' est, dandjreus, ene reyaccion siconte del societé d' alouwance ou çk' i fåt wangnî todi dpus po coschirer todi dpus. N a des dramatikes ki sayèt d' adiercî leu-z ovraedje todi dpus al leccion (G. Fontaine). F. toujours plus, de plus en plus.
II endè ... dpus [adv. di rmetaedje]. Il aveut bråmint des béns, mins m' pa end aveut co dpus. Des noûmots askepyîs påzès djins zels-minmes, end a dpus k' on n' croet. F. en … plus.
III. dipus ki [aloyrece] Il a des cwårs bråmint dpus ki mi. F. plus que >> dji n' î téns nèn dpus k' ça: dji n' magne nén ça trop voltî. F. je n' y tiens pas spécialement.
Tcherpetaedje : bodje "pus", refoircixhante divancete di- [1]