disboscheter [v.s.c.] disgonfler. N a yeu, avou, totes les societés d' l' Etrernete k' ont volé e bokets, do côp ki l' bouytaedje di biyteu, k' aveut gonflé åtoû d' zels, s' a yeu disboscheté (L. Mahin). F. dégonfler, crever.

Etimolodjeye : viebe boscheter, betchete dis-, 1999 (po n' nén repeter "disgonflé" ezès papîs d' prôze nén racontrece).