{{Wiccionaire-motî|discatibuler}} discatibuler [v.c.] rinde tot(e) [[Motî:halcrosse|halcrosse]], tot djåzant d' ene maladeye, di måtraitance, di mwais camaerådes. I m' avént tote discatibulé avou leus droukes. rl a: [[Motî:dismantibuler|dismantibuler]], [[Motî:disbrôler|disbrôler]]. F. miner, saper, ronger. Disfondowes: duscatibuler, discatibuler. | discatibulé, discatibulêye [addj.] 1. halcrosse, halotche, fayé (êye), cacame. F. patraque, en piteux état. 2. tot drole, ki n' sait pus wice k' i (elle) est. Elle esteut tote discatibulêye avou leu bôraedje di cråne. F. confus(e). Disfondowes: duscatibulé, discatibulé, êye. | discatibulance [f.n.] estance d' ene sakî k' est discatibulé. Est ç' Baudelaire k' a scrît "Discatibulance" ? rl a: [[Motî:diloujhance|diloujhance]], [[Motî:disbåtchance|disbåtchance]]. F. confusion. Etimolodjeye: viebe discatibuler, cawete -ance, 1998. Coinrece Basse-Årdene.