dischayter (codjowaedje) [v.s.c.] schayter. F. s'écailler.

Disfondowes: d(i)hayter, dis'hayter, d(u)hayter, d(u)hyayter, d(i)hyayter, d(i)hyèytî, dichayter, d(i)chaytè, dës'chayter, discayter; miersipepieuzmint el notûle ALW 4.156.

Etimolodjeye: viebe "schayter", refoircixhante betchete dis- 2.