discwårler [v.c.] fé piede ses cwårs. C' est les costindjes po s' pa k' a trinné cénk ans dins les ospitås, c' est ça ki l' a discwårlé.

Etimolodjeye: bodje cwår, betchete dis-, cawete -ler, pa rshonnance avou "çansler".

| discwårlé, discwårlêye [addj.] ki n' a pus nou cwår. Il ont djouwé ås cåtes tote shijhe; il a télmint pierdou k' il est discwårlé; il a l' pougn djus (ramexhné pa L. Léonard). F. désargenté(e), fauché(e), démuni(e), ruiné(e).

Disfondowes: discauré, e, discwaurlé, e.