discwåtler I. [v.c.] 1. [[Motî:cwåtler|cwåtler]] (taeyî e cwårtîs). Il ont yeu vitmint discwåtlé l' gros gayet d' shijh cints kilos. F. découper en quartiers. 2. (mot d' carioteu) saetchî des grossès pires foû d' ene rotche. Fåt discwåtler ces blocs la. 3. (v.m.) [[Motî:råyî|råyî]] les mimbes d' on codåné tot l' fijhant saetchî pa cwate tchivås, onk a tchaeke bresse et djambe. F. écarteler, démembrer. 4. [[Motî:cotaeyî|cotaeyî]] e bokets. Panf ! Cotaeyîs e bokets, les dijhinnes di ptits coirs discwåtlés et mesbridjîs des oujheas dimorît sol pazea (G. Pècheur). rl a: [[Motî:dismoiçler|dismoiçler]]. F. déchiqueter, pulvériser, désagréger. 5. [[Motî:disbrôler|disbrôler]], dismantchî. Après l' passaedje des efants, les nis des moxhons estént tot discwåtlés. F. disloquer. II. [v.pr.] si discwåtler 1. si [[Motî:spåde|spåde]], si [[Motî:stramer|stramer]]. Li binde s' a discwåtlé e-z arivant so l' plaece. Les Djwifs sont discwåtlés totavå l' tere. C' est ene famile foirt discwåtlêye. On côp d' fizik, paf ! et vla les moxhons ki s' discwåtlèt (J. Wisimus). rl a: si [[Motî:disbindler|disbindler]], si [[Motî:kissåyî|csåyî]], si [[Motî:kissemer|csemer]]. F. se disséminer, se disperser, essaimer, s'éparpiller. 2. si [[Motî:dismantchî|dismantchî]], po des cayets ki tnént eshonne. Les pus grands impires finixhèt todi pa s' discwåtler (J. Wisimus). rl a: si [[Motî:disshonner|disshonner]]. F. se démembrer. Disfondowes: discaurtèler, duscwaurtuler, discaurtèlè, discaurtulè, dèscartèler, dèscârtèler, discwautler. Etimolodjeye: bodje [[Motî:cwåtler|cwåtler]], betchete rafoircixhante dis- 2 (bén cwåtler).