disforvoyî [v.c.]

1. fé cwiter (èn avion, evnd.) di s' voye, pal foice. F. détourner.

2. si brouyî d' voye, si tromper dins çk' on dit. Dedja pus grande comere, ô, leye, C' est, wai, l' Lisbete d' amon Britchet; Disdijhoz mu si dj' disforvoye (G. Spirito). F. s'égarer, déconner.

| disforvoyaedje [o.n.]

1. distournaedje (d' èn avion).

2. flotche dins çou k' on dit. F. erreur, confusion, maladresse.

| disforvoyeu, disforvoyeuse u disforvoyresse [o.f.n.] li ci (cene) ki disforvoye (èn avion). F. pirate de l'air.