dismetant [adv.] so ç' tins la. Finixhoz vost ovraedje, dismetant, dji frè l' cafè (J. Haust). F. entretemps. Disfondowes: dismètant, dusmètin, dusmitin, dismotan, dismèton, smètan, tèsmètan. Etimolodjeye: etroclaedje do vî F. administatif: "de ce même temps" (di ç' minme tins). tz a: Inglès "in the mean time", rl a: terchedon, termetant. Coinrece grand Payis d' Lidje.

| dismetant ki [aloyrece] tins ki. L' efant djouwe avou l' tere dismetant ki l' mame, el coû, bouwe les lençous (F. Drapeau). Ene sitoele, å minme moumint, Adschind d' å fén fond do tins, Dismetant k' ene ôte rimonte Et s' piede å coron do monde (V. Georges). >> dismetant ki l' avoenne crexhe, li tchvå mourt: Si on ratind d' trop, on s' fwait haper çou k' on vôreut awè. F. pendant que, tandis que.