dismete (codjowaedje) si dismete [v.pr. a coplemint] si fé sôter li tiesse d' èn oxhea foû del djonteure. I s' a dismetou l' keute. Loukîz a : si forpougnî, si discloner, si disboesner. F. se luxer.

| dismetou, dismetowe [addj., purade padvant] disbårté, dizôrné. El djoû arive po Benoet d' eraler al fosse, mågré k' il est todi ossu tchôkî, et co pus dismetou k' l' ôte djoû (F. Callaert). F. désorienté, perturbé.

Tcherpetaedje

viebe "mete", betchete dis-

Mot vijhén

(nén del minme parintêye)

• dismetant

Hårdêyes difoûtrinnes

• Dipus d' racsegnes so les dismetaedjes di djonteure
• Dipus d' racsegnes sol dismetedje del hantche