displocter (codjowaedje)

I. [v.c.]

1. rissaetchî les roejhins d' ene troke, les poes d' ene peclêye. Vola ene troke, disploctez l'. On-z a displocté totes les gurzales. Les gurzalîs sont tot disploctés. F. égrener, dépouiller, égrapper.

2. rissaetchî les foyes (d' èn åbe). F. effeuiller.

II. si displocter [v.pr.] si si disfouyî, si disploumer, tot djåzant d' èn åbe. F. s'effeuiller, perdre ses feuilles.

Etimolodjeye: viebe plocter, (refoircixhante) betchete dis-.

| disploctaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "displocter". F. égrenage, égrènement, dépouillement, effeuillement, chute des feuilles. >> disploctaedje des trokes di cossounes: (mot d' linwincieus) tcheyaedje d' ene u deus cossounes etimolodjikes ki s' voet dins les mots walons.

• Dipus d' racsegnes sol disploctaedje des trokes di cossounes å coron.
• Dipus d' racsegnes sol disploctaedje des trokes di cossounes divintrinnes.