disrindjî (codjowaedje)

I.

1. disfé l’ ôre (d’ ene sacwè). F. "déranger, déplacer".

2. dizôrner (ene djin). Lu, c' est onk ki vude del veye: i les vént djinner, disrindjî leu royete (E. Lempereur). On cok ki tchante å matén, ça disrindje tos ces må-mi-rvént la (C. Denis). F. "déranger, gêner, importuner, troubler".

II. si disrindjî [v.pr.]

1. fé ene foice, candjî si åbitude. Dji m’ a disrindjî e plinne nute po rén.

2. må si cdure. Nicolas-Joseph Grisar esteut professeur esteut professeur e Rweyål Coledje di Nameur ; mins i s’ disrindje ; ça fwait k’ on l’ evoye a Hal po l’ puni (B. Louis). F. "se méconduire".

3. (pus stroetmint) aler coûtchî avou èn ome, ene feme k' on n' pout nén. La vint ans, gn aveut ddja des curés ki s' disrindjént. F. commettre l'adultère .

| disrindjaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) po les viebe « disrindjî » & « si disrindjî ». F. "dérangement, déplacement, gêne, méconduite, adultère".

| disrindjmint [o.n.] diszôrnaedje d’ ene djin. Salut Monsieu dame, gn a pont d' disrindjmint? (A. Masson). >> Gn a pont d’ disrindjmint ; u : >> N’ a nou disridjmint: fråze di response a onk ki dmande escuze di vos disrindjî.

| disrindjant, disrindjante [addj. padvant u padrî] ki disrindje. F. "dérangeant, perturbant, gênant".

Tcherpetaedje

viebe rindjî, betchete dis-