dissu 1 / dsu u dissur / dsur (divant on prono a ene sillabe) [divancete]

1. so. Shofele dissu l' tchandele pol distinde (A. Masson). On s' croet l' pus hôt do monde cwand on est dsu s' passet (F. Dewandelaer). Ladsu, Dédé rbôme dissu s' vijhén d' bankete, drouve les iys eyet ravize tot biesse (D. Heymans). Sol batea, les refudjîs estént ecassîs onk dissu l' ôte, dizo l' tapant solea des tropikes (L. Mahin). Nos djins, dsu l' Etrernete asteure Naiveynut po s' mete e valeur (Emile Dumont). Mins elle avént des niyåds dissur zeles, dji m' sovén, les viyes, hin, elle avént d' l' ôr (Y. Gourdin). Li five aveut rtoumé po ç' shijhe la; mins do côp, li Monde s' î aveut fwait ene idêye dissur mi (L. Hendschel). Vos vénroz fé l' djonne ome eyet rdressî vosse tiesse, Paski l' feye do vijhén s' årè rtourné dsur vos (G. Wiyame). F. sur. >> dissu n' on l' ôte: onk dissu l' ôte. >> dissu tere: dissu l' Daegn. >> dissu l' côp d' dijh eures diviè 10 eures. F. sur le coup de. >> côp dsu côp: on côp (foirt raddimint) après l' ôte. F. coup sur coup.

2. eviè. Di Sousse, dj' avans rmonté dissu Monastir e trin (Y. Gourdin). Mins il a todi roté dissu l' clairté k' il aveut veyou (ramexhné pa P. Marchot). Les aloumires loumént co l' anuti, mins di l' ôte des costés des cresses, dissu Laspi et Moubouloutsa, djus sol Noere Mér (L. Mahin). F. sur, vers, du côté de.

Disfondowes: d(is)su(r), d(us)su(r), d(is)so(r), d(us)so(r), d(ës)së(r), d(ès)su(r)

Etimolodjeye : bodje so dizo disfondowe su, betchete di-.

Coinrece Nameur, Tchålerwè, Bassårdene.

Minme mot :

• dissu (adv.)

• Dipus d' racsegnes so les dvancetes.