dissu 2 / dsu 2 [adv.] 1. dissu cisse sacwè la. Po les pîces d' ôr, on nd a måy beacôp batou a Lidje, paski l' payis esteut trop ptit et k' on s' sierveut åjheymint des cisses des ôtès nåcions, pusk' on les prindeut cåzu tocosté, sins wai d' tchoi piede dissu (N. Lequarré). I broca so s' velo, potcha dsu come on biket, et bouta sol pedale come s' il åreut efoncî on piket avou s' pî (A. Lenfant). Si vos wårdez l' djus d' beyôle al tcholeur, i va flori, ça vout dire k' i gn è va vni ene schoume dissu, come sol bire k' est tournêye (L. Mahin). Dins l' waibe Louline Voye sol Lingaedje walon, ki vos estoz dsu pol moumint, vos trovroz on papî, so l' minme sudjet veyou teyoricmint F. dessus >> dire dissu: a ene håsse (vinte), diner on pris a ene sacwè metowe po vinde. On vindeut l' tchamp Mahin; gn aveut ene boune pougneye di djins k' avént vnou po dire dissu.

2. sor lu, sor leye. El sitinda sol costé del voye, tapa s' paltot dsu po catchî l' tiesse sipråtcheye et l' vinte å lådje (M. Hicter).

Minme mot :

• dissu 1 (divancete)

Mot d' aplacaedje :

• ladsu

Dipus d' racsegnes so les adviebes