disteler (codjowaedje) [v.c.] 1. rissaetchî (les tchvås) foû d' l' atelêye. Alez s' disteler Bixhete. 2. disnukî, tôt cåzant des laecetes des solés. rl a: disloyî. II. [v.s.c.] 1. dismantchî l' atelêye des tchvås. Il a rmoussî el måjhon ddja sins disteler. 2. si djoker d' travayî. On-z aveut distelé a cwatre eures et dmeye.