distrocler [v.c.] 1. saetchî les grins (d' reujhin, evnd) foû des trokes. F. égrener. 2. asclairi (les troclêyes di petråves). Penêye soye ås bwès di stouve ou i distroclêye ås betråles, sorlon l' såjhon (J. Lahaye). 3. disshonner des djins rapoûlés. C' est des djindåres a tchvå k' ont dvou vni distrocler l' metingue. F. séparer, disperser, disloquer. 4. (mot d' linwincieus) riscrire èn etrocla e deus u pluzieus mots. Les etroclas come "djel", "tels" "sol" "el" si polèt scrire distroclés inla: dj' el, t' els, so l' , e l' . rl a: disclaper. Disfondowes: distroclè, distrocler. | distroclaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si rzultat) pol viebe "distrocler". rl a: disshonnaedje. F. égrenadje, dispersion, disloquation.