distrocler (codjowaedje) [v.c.]
1. saetchî les grins (d' reujhin, evnd) foû des trokes. F. égrener.
2. asclairi (les troclêyes di petråves). Penêye soye ås bwès di stouve ou i distroclêye ås betråles, sorlon l' såjhon (J. Lahaye).
3. disshonner des djins rapoûlés. C' est des djindåres a tchvå k' ont dvou vni distrocler l' metingue. rl a: disclaper. F. séparer, disperser, disloquer.
4. (mot d' linwincieus) riscrire èn etrocla e deus u sacwants mots. Les etroclas come "djel", "tels" "sol" "el" si polèt scrire distroclés inla: dj' el, t' els, so l' , e l' .
Etimolodjeye : viebe fwait sol bodje troke, avou l' betchete dis-
| distroclaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si rzultat) pol viebe "distrocler". rl a: disshonnaedje. F. égrenadje, dispersion, disloquation.
Contråve :
Dipus d' racsegnes so l' etroclaedje u li scrijhaedje distroclé di sacwants mots