divénr / dvénr [o.n.] (v.v.m.) vénrdi. >> djoû bon Dvénr: bon Vénrdi (vénrdi d' Påke). >> Li djoû bon Dvénr, i djale, i radjale, et rén n' edjale: On croeyeut ki le sumaedjes do djoû bon Dvénr reyussixhèt a tot côp bon, a cåze di l' omonimeye, e plaeces di divénr (vénrdi) eyet divere (dinrêye). Disfondowes: d(ë)vér, d(u)vinr, d(u)vèⁿr. Etimolodjeye: latén "dies Veneris" (djoû d' Venus, diè des Romins), vî walon "devenres, divenres, divanres". Coinrece Payis d' Vervî eyet Måmdey.

Omofone coinrece:

• divere

Dipus d' racsegnes sol vénrdi