divénr / dvénr [o.n.] (v.m.) vénrdi. F. "vendredi". >> djoû bon dvénr: bon vénrdi (vénrdi d' Påke). F. "vendredi saint". >> Li djoû bon dvénr, i djale, i radjale, et rén n' edjale: On croeyeut k' les semaedjes do djoû bon dvénr reyussixhént a tot côp bon, a cåze di l' omonimeye, e plaeces, di "dvénr" (vénrdi) eyet "dvere" (dinrêye).

Etimolodjeye

latén "dies Veneris" (djoû d' Venus, diè des Romins).

Omofoneye coinrece

• divere

Disfondowes

d(ë)vér, d(u)vinr, d(u)vèⁿr.

Vîs scrijhas : "devenres, divenres, divanres".

Spårdaedje e 20inme sieke

Coinrece Payis d' Vervî eyet Måmdey.

Hårdêyes divintrinnes

• Dipus d' racsegnes sol vénrdi
• Dipus d' racsegnes sol bon vénrdi