diyagnostiker (pron. -ag'no-) (codjowaedje) [v.c.] fé l' diyagnnostik d' on må, d' ene pane. Des djins k' avént stî admetowes a l' ospitå après aveur vizité li plaece di l' esplôzion, bråmint ont morou, moirts d' ene maladeye ki n' a måy sitî diyagnostikêye (G. Michel). F. diagnostiquer.

| diyagnosticaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "diyagnostiker". Mågré l' diyagnosticaedje di trinte-shijh esperts, les djins do Sahel ont co todi fwin. F. diagnostic, conclusion, jugement, résultat.

| diyagnosticåve [addj., purade padrî] ki pout esse diyagnostiké. I n' vos fåt nén croere ki totes les maladeyes sont diyagnosticåves.

• Dipus d' racsegnes sol diyagnosticaedje des médes (docteurs et årtisses)