dizoujhî / dzoujhî (codjowaedje) [v.c.]

1. disbåtchî, rinde tot peneus. F. rendre désemparé.

2. fote ene dobleure a (bate platmint). Mins les Caizerliks endè fjhît ene mocreye, Pinsant d' les dzoujhî ; mins fourît rboutés (J. Leruth). F. rosser.

Disfondowes: d(i)zoûjî, dizoûhî

| dizoujhî, dizoujheye / dizoujhî, dzoujheye [addj. purade padvant] anoyeus. Li ci k' est sins ovraedje est tot dzoujhî (H. Forir). F. ennuyé, désespéré, en désarroi.

Etimolodjeye : latén "otiosus" (ki dmeure a rén, betchete di- (diz- divant voyale).