djårdén [o.n.]

1. corti. Il ont moussî e djårdén på posti do pegnon (G. Brenner).

2. corti ås fleurs. Il est si bea li ptit djårdén tot csemé d' rôzes et djalofrenes (L. Lagauche).

3. djårdén d' aclimatåcion, djårdén zolodjike plaece avou totès sôres di biesses des ôtes payis. On djoû, cwate fokes ont corou evoye do Djårdén d' Aclimatåcion, po potchî e Mouze (M. Piette). On dit eto: zo.

Disfondowes: djaurdéⁿ, djârdé, djaurdin, gardin, gardé.

| djårdinî, djårdinresse [o.f.n.]

1. li ci (cene) ki boute dins les djårdéns. Li djårdinî esteut disbåtchî di vey ses beas rôzîs, féns emîlés, tourner a rén (C. Colonval). rl a: cotlî. F. jardinier.

2. djårdinî: (po rire) tchén måye (pask' il a on plantoe).

| djårdinêye [f.n.] potêye di verdeures, avou des canadas, et ene cråsse såce dissu. On dit eto: djote, djotreye, porêye, salåde ås kertons.

Disfondowes: gadinéye, djaurdinêye. Sorcoinrece Wegniye.

| djårdinea [o.n.] pitit djårdén. >> li Djårdinea: no d' ene plaece di Mårcin.

Mots d' aplacaedje:

• Djårdén Pantok

• Dipus d' racsegnes sol mestî d' djårdinî