djéndjole [f.n.] 1. pitite sacwè ki n' våt nén grand tchoi. rl a: bidon, cacaye. F. chose, bazar, machin, bibelot. 2. (mot d' cinse) binete (pitite machine a rouwe po såcler inte les royes di petråles) 3. éndjole (machine k' on s' dimande comint k' ça toûne, metans: el viole (èn årmoniom ki tournéve tot seu). Dins l' cwén asto l' viole Li rwè n' esteut nén m' cuzin Tot conte el djéndjole, C' ît l' pus bea d' mes amuzmints (? tchanté pa B. Dechamps). >> leyî tourner l' djéndjole: leyî ndaler les afweres, én nén esse trop stragne. Franwal: ahåyant po: laisser couler. rl a: aiwe. 4. >> fé ene sacwè al djéndjole: al varade, sins zî mete del sogne; rl a: vinvole. Franwal: ahåyant po: en dilettante, en amateur. Disfondowes: djindjole, djéndjole, djédjole. Coinrece walon do Coûtchant. --Francis Baudoux 12 di djulete 2005 a 14:03 (UTC)