djéndjole [f.n.]

1. pitite sacwè ki n' våt nén grand tchoi. rl a: bidon, cacaye. F. chose, bazar, machin, bibelot.

2. (mot d' cinse) binete (pitite machine a rowe po såcler inte les royes di petråles)

3. éndjole (machine k' on s' dimande comint k' ça toûne, metans: el viole (èn årmoniom ki tournéve tot seu). Dins l' cwén asto l' viole Li rwè n' esteut nén m' cuzin Tot conte el djéndjole, C' ît l' pus bea d' mes amuzmints (? tchanté pa B. Dechamps). >> leyî tourner l' djéndjole: leyî ndaler les afwaires, én nén esse trop stragne. Franwal: ahåyant po: "laisser couler". rl a: aiwe.

4. >> fé ene sacwè al djéndjole: al varade, sins zî mete del sogne; rl a: vinvole. Franwal: ahåyant po: en dilettante, en amateur.

Disfondowes: djindjole, djéndjole, djédjole.

Coinrece walon do Coûtchant.

| djéndjolreye [f.n.]

1. totès ptitès djéndjoles. F. bimbeloterie.

2. totes sôres di cayets k' on djudje k' i n' siervèt a rén. Vo ndè la des djéndjolreyes avou tos leus falbalas, leus boesses a poude et leus croyons d' coleur (ramexhné pa J. Coppens). F. attirail, fourniment.

3. assonre (tos cayets må rindjis) F. désordre, chamboulement, pagaille, fatras, souk. rl a: cafarnayom, sint-fruskin, bataclan.