djacaranda [f.n.] plante ås måvès fleurs des tchôds payis (Afrike et Amerike des tropikes), k' ode bon et k' on sint did lon, e sincieus latén Dalberguia spp.. Gn a des setchès fleurs ki dispådnut pattavå m' cour ene venêye di djacaranda (Danielle Trempont).

Etimolodjeye: gwarani "jacaranda" (minme sinse), pal voye do francès.

• Dipus d' racsegnes so les djacaranda.