djalozer (codjowaedje)

I. [v.c.d.] esse djalot so (ene sakî), ese djalot d' ene sakî. Dji n' a måy djalozé nolu. Gn a tolmonde ki vs djaloze Asteure paski por vos, Po fé ene robe di marieye Dj' a prin l' ôr do solo (J. Morayns). F. jalouser.

II. djalozer so [v.c.d.] esse djalot so ene sakî. Les ovrîs djalozèt sovint onk so l' ôte.

III. [v.s.c.] esse djalot. C' est on pôve manadje, li feme djaloze. F. envier les autres.

Etimolodjeye: viebe fwait sol bodje grek zelos (zêle), pal voye do latén, et do vî lingaedje d' oyi.

| djalozreye [f.n.]

1. difåt d' onk (ene) k' est djalot(e). Ene djalozreye di mestî, di feme, di djins. C' est l' djalozreye kel fwait cåzer. I creve di djalozreye. Les djalozreyes n' amoennèt djamåy rén d' bon. C' est målåjhey ki l' estat Olandès façone des priyesses catolikes å mitan del djalozreye des protestants et del dimefiance des catolikes (Joseph Houziaux). I repete bén seur çou k' a-st oyou dire di s' mame, ca l' djalozreye, come vos l' savoz, est grande å viyaedje. (H. Frenay). F. jalousie, envie.

2. sôre di sistinme po clôre les fniesses, avou tos lameas. F. jalousie.

Disfondowes: djalozrèye, djalouzrèye, djalouzrîye.

Etimolodjeye: cawete -reye.

| djalozaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "djalozer". F. jalousie, convoitise.