djambe [f.n.]

1. boket do coir des djins, k' end a deus, metowes foû do bodje, et ki siervèt a roter. F. jambe. >> djambe di bwès: fåsse djambe k' on meteut dinltins azès cis ki s' avént fwait côper ene djambe. >> c' est ene eplåsse so ene djambe di bwès: on rméde, ene muzeure politike ki n' årè pont d' efet. >> djambe di bwès n' a pont d' oxhea: dijhêye a môde da Lapalisse, dins on rime-rame d' efants. >> fé bon cour so målès djambe; u: >> mostrer bea vizaedje so mwaijhès djambes: fé les cwanses k' on est binåjhe, dabôrd k' on n' l' est nén. F. faire contre mauvaise fortune bon coeur.

2. (pus stroetmint) boket do mimbe do drî des biesses ås tetes (do mimbe do dzo des djins) ki cmince å djno, et fini å djeret (al tchiveye po les djins). F. jambe.

3. djambe di tripe: longueur di tripe inte deus loyeures. Dji vôreu ene grosse djambe di tripe come mi man fjheut cwand on touwéve li pourcea (R. Viroux).

Parintêye :

• asdjambler.
• djambyî.
• djambot.

Omonimeye

• djambe (o.n.; deus-aiwes).
• Djambe (no d' èn ancyin ptit ban).

• Dipus d' racsegnes so l' antomeye del djambe