djawe [f.n.] 1. tchife. F. joue. >> si mete a djawe: s' enonder, s' estchåfer. Metoz vos bén a djawe divant d' comincî. F. se mettre en train. 2. djaive. (radoûcixhant mot po "gueuye"). Elle a co fwait aler s' djawe. Elle ènd a ene, di djawe. F. langue. rl a: badjawe. 3. djave. F. jabot. 4. djezî. F. gésier. Etimolodjeye: erî-rfwait gayel "gaba" (boke, goidje). rl a: djaive, djave, gave.

| djawyî (codjowaedje) [v.s.c.] berdeler. rl a: djaivler. F. bavarder. Disfondowes: djawyî, djawiyî, djaw'yer, djawyè, djawiyi.

| djawieu, djawieuse u djawiresse [o.f.n.] li ci (cene) ki djaweye tofer. F. bavard.