djermale [f.n.]
1. deus efants k' ont vnou å monde eshonne, del minme mame. Leus deus efants, c' est ene djermale. Ele s' a-st acoûtchî d' ene djermale. Mi grand-mere a yeu deus djermales. Cwand i fout tins por leye di s' acoûtchî, i gn aveut ene djermale e s' vinte (Djeneze, pa L. Hendschel). Tchofile aveut dmoré vef, a l' nexhance di si djermale (E. Benoit). Inte ses deus forires, påjhirmint - Ses forires sont come deus djermales -, Ttåddilong d' ene tere de betråles Ou boirdant ene pîce di frumint, Ele si stind, s' alårdjixh ene miete Padzo les plopes, padzo les sås (Paul Moureau). On dit eto: troclete. F. paire de jumeaux. >> ene djermale di valets, ene djermale di båsheles: deus valets, deus båsheles, sikepyîs eshonne. F. des jumeaux, des jumelles. >> ene djermale di rwè: ene båshele et on valet; minme si ci-cial vént å monde li dierin, il esteut rwaitî come li pus vî.
2. deus sacwès les minmes (fruts, brikes) sôdêyes eshonne.
3. >> djermale di voyes: croejhlåde di voyes. rl a: Djiblou.
Disfondowes: djermale, djermèle.
Etimolodjeye: latén gemellus (minme sinse).
| djermea [o.n.]
1. onk des valets d' ene djermale di valets. F. jumeau.
2. vea d' ene djermale. Nos avans yeu des djermeas.
Parintêye:
Minme sitok etimolodjike (avou fornaiviaedje linwistike):