djermer [v.s.c.] bouter po divni ene plante, tot djåzant d' ene grinne, d' on canada, d' èn agnon. Kî çk' elzî a aprin, ås Ancyins Bedjes a fé djermer l' frumint wice k' i gn aveut k' del dråwe ? (Jean Brumioul). rl a: djeter, djårner. F. germer. | djermon [o.n.] 1. prumî boket d' ene plante, ki rexhe del grinne, di l' agnon, del crompire. Dj' a rsaetchi les djermons dås compires. rl a: djeton, djårnon. F. germe. 2. djermon do cok : dins èn oû, on ptit gloumiant boket ki s' distaetche do blanc, et ki mostere ki l' oû a stî esmincé. On rsaetchive blanc del ploumete, mins li djermon do cok dimoréve aclapé après. 3. (po rire) mimbe omrin (seke di l' ome). >>  si broûler l' djermon:: po èn ome: aler ditrop coûtchî avou les femes. | djermêye [f.n.] 1. çou ki djermêye eshonne, tot cåzant d' semaedjes. rl a: levêye. 2. djins d' a pô près l' minme ådje, k' ont crexhou do minme trevén, et k' ont sovint les minmès idêyes. Dji ns aloyrè: mi, vos et, après vos, totes les djermêyes ki vénront d' vos (Li Djeneze). rl a: djeneråcion, fornêye, levêye. F. génération. >>  Djermêye 48: (mot d' waloneu) djermêye di scrijheus e walon ki s' ont cnoxhou diviè 1948, et cmincî a scrire avou on novea stîle.

Dipus d' racsegnes sol Djermêye 48