djesse [f.n.]

1. istwere po rire ki s' a passé podbon a ene djin. Les Moncrabeaucyins estént tertos des bons vicants ki veyént voltî les djesses et les bons spots d' amon nozôtes (C. Massaux). On dit eto: kénte. F. blague.

2. movmint fwait avou l' coir. F. geste.

3. Istwere d' on sint, d' ene sinte. Il ont djouwé l' djesse da sinte Djulyinne. F. geste.

Omonimeye coinrece :

• djasse (djesse après Djumet, loukîz l' coviete di Å tins des djasses et des tourpenes)